– Να βάζεις τον Θεό μπροστά. Να λες: «με την δύναμη του Θεού, θα προσπαθήσω να διορθωθώ», ώστε να βοηθήσει ο Θεός.
Το ότι θέλεις να διορθωθείς, αυτό σημαίνει ότι δέχεσαι βοήθεια. Ζητάς και από τον Θεό να σε βοηθήσει και ρίχνει ο Θεός το βλέμμα Του επάνω σου. Κάνεις και την μικρή σου προσπάθεια και προχωρείς. Ποιος, όταν δει ένα μικρό παιδάκι να προσπαθεί με τα χεράκια του να κυλήσει μια κοτρόνα, δεν θα τρέξει να το βοηθήσει, για να μην παιδεύεται; Έτσι και ο Θεός, όταν δει την μικρή σου προσπάθεια, θα σε βοηθήσει να νικήσεις….
Όποιος όμως λέει: «για να πετύχω εκείνο, πρέπει να κάνω αυτήν την αδικία· για να πετύχω το άλλο, πρέπει να κάνω εκείνη την πονηριά» κ.λ.π., αυτός αμαρτάνει εσκεμμένως και εν γνώσει του. Καταστρώνει δηλαδή το αμαρτωλό του σχέδιο και βάζει πρόγραμμα με τον διάβολο τι αμαρτία θα κάνει.
Αυτό είναι πολύ κακό, επειδή είναι προμελετημένο. Δεν είναι ότι πέφτει σε πειρασμό, αλλά ξεκινάει να κάνει κάτι μαζί με τον πειρασμό. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν πρόκειται ποτέ να βοηθηθεί, γιατί δεν δικαιούται την Θεία βοήθεια και τελικά πεθαίνει αμετανόητος…
Ο Θεός έχει όλη την καλή διάθεση να βοηθήσει τους ανθρώπους που υποφέρουν. Για να τους βοηθήσει όμως, πρέπει κάποιος να Τον παρακαλέσει.
Γιατί, αν βοηθήσει κάποιον, χωρίς κανείς να Τον παρακαλέσει, τότε ο διάβολος θα διαμαρτυρηθεί και θα πει: «Γιατί τον βοηθάς και παραβιάζεις το αυτεξούσιο; Αφού είναι αμαρτωλός, ανήκει σ’ εμένα». Εδώ βλέπει κανείς και την μεγάλη πνευματική αρχοντιά του Θεού, που ούτε στον διάβολο δίνει το δικαίωμα να διαμαρτυρηθεί. Γι’ αυτό θέλει να Τον παρακαλούμε, για να επεμβαίνει – και θέλει ο Θεός να επεμβαίνει αμέσως, αν είναι για το καλό μας,- και να βοηθάει τα πλάσματα Του ανάλογα με τις ανάγκες τους. Για τον κάθε άνθρωπο ενεργεί ξεχωριστά, όπως συμφέρει στον καθέναν καλύτερα.
Ο Θεός λοιπόν αλλά και οι Άγιοι για να βοηθήσουν, πρέπει ο ίδιος ο άνθρωπος να το θέλει και να το ζητά, αλλιώς δεν επεμβαίνουν. Ο Χριστός ρώτησε τον παράλυτο: «Θέλεις υγιής γενέσθαι;» Αν δεν θέλει ο άνθρωπος, το σέβεται ο Θεός. Αν κάποιος δεν θέλει να πάει στον Παράδεισο, ο Θεός δεν τον παίρνει. Εκτός αν ήταν αδικημένος και είχε άγνοια, οπότε δικαιούται την Θεία βοήθεια. Διαφορετικά, δεν θέλει να επέμβει ο Θεός. Ζητά κανείς βοήθεια και ο Θεός και οι Άγιοι την δίνουν. Μέχρι να ανοιγοκλείσεις τα μάτια σου, έχουν κιόλας βοηθήσει. Μερικές φορές δεν προλαβαίνεις ούτε να τα ανοιγοκλείσεις• τόσο γρήγορα βρίσκεται ο Θεός δίπλα σου. «Αιτείτε και δοθήσεται», λέει η Γραφή.
Αν δεν ζητάμε βοήθεια από τον Θεό, θα σπάζουμε τα μούτρα μας. Ενώ, όταν ζητάμε την Θεία βοήθεια, ο Χριστός μας δένει με ένα σχοινάκι με την Χάρη Του και μας συγκρατεί. Φυσάει ο αέρας, αλλά, επειδή είμαστε δεμένοι, δεν κινδυνεύουμε. Όταν όμως ο άνθρωπος δεν καταλαβαίνει ότι ο Χριστός είναι που τον κρατάει, λύνεται πλέον από το σχοινάκι και τον χτυπούν οι άνεμοι και ταλαιπωρείται. Να ξέρετε, μόνο τα πάθη και οι αμαρτίες είναι δικές μας.
Ό,τι καλό κάνουμε είναι από τον Θεό, ό,τι ανοησίες κάνουμε είναι δικές μας. Λίγο η Χάρις του Θεού να μας αφήσει, τίποτε δεν μπορούμε να κάνουμε. Όπως στην φυσική ζωή, λίγο το οξυγόνο να μας πάρει ο Θεός, αμέσως θα πεθάνουμε, έτσι και στην πνευματική ζωή, λίγο αν μας αφαιρέσει την Θεία Χάρη, πάει, χαθήκαμε…
