Από την ημέρα που γνωστοποιήθηκε το δείπνο του Γιώργου Παπανδρέου με τον Αλέξη Τσίπρα σε κοινή θέα σε μπιστρό του Στρασβούργου τον Οκτώβριο του 2023 άνοιξε η συζήτηση για μία ενιαία κεντροαριστερά, για την οποία κάποιοι βιάστηκαν να χρήσουν ως αρχηγό της νέας προσπάθειας τον πρώην πρωθυπουργό και πρώην αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ, επειδή οι περισσότεροι θεωρούν ότι είναι πολύ μικρός σε ηλικία για να αποσυρθεί.
Η συζήτηση πήρε φωτιά μετά από τις ευρωεκλογές, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσίασε νέα πτώση, ενώ το ΠΑΣΟΚ αύξησε κατά 1% τις δυνάμεις του αποτυγχάνοντας να πιάσει τον στόχο της δεύτερης θέσης. Και βέβαια έγινε ακόμη εντονότερη μετά την δημιουργία, άρον-άρον, του γαλλικού μετώπου της κεντροαριστεράς στην Γαλλία, όπου από την μία κέρδισε τους περισσότερους βουλευτές και από την άλλη ανέσχεσε την πορεία της Μαρίν Λεπέν προς την εξουσία.
Σε επίπεδο ψηφοφόρων της Κεντροαριστεράς το αίτημα για συνένωση των δυνάμεων μοιάζει να είναι καθολικό. Όμως εδώ υπάρχει το εξής χαρακτηριστικό. Ότι οι ψηφοφόροι που το ζητούν είναι οι ίδιοι που επί σαράντα χρόνια ανεδείκνυαν το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία και το 2012 θυμωμένοι για το πρώτο μνημόνιο έφυγαν προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι ίδιοι όμως όπως αναφέρουν και όλοι οι δημοσκόποι από το 2019 έχουν αποφασίσει να απέχουν, καθώς ένιωσαν το ίδιο προδομένοι και με τον ΣΥΡΙΖΑ και με το πιο σημαντικό είναι ότι δεν κατάφερε η Κουμουνδούρου να τους ενσωματώσει.
Οπότε το ερώτημα που τίθεται είναι το πώς θα γίνει η συνένωση, η συνεργασία ή όπως αλλιώς μπορεί να ονομαστεί. Ιδέες έχουν ακουστεί πολλές, αλλά περισσότερο κινούνται στην σφαίρα του ανέφικτου. Και η σημαντικότερη δυσκολία είναι ότι οι περισσότεροι κατανοούν ότι σε όλη αυτή τη νέα προσπάθεια –εάν τελικά υλοποιηθεί– πρέπει να είναι πυλώνας το ΠΑΣΟΚ, το οποίο διαθέτει και τον τρόπο, αλλά έχει και βαθιές ρίζες στην κοινωνία. Κάτι που κατανοούν και οι περισσότεροι εντός του ΣΥΡΙΖΑ, εκτός φυσικά της νέας ηγετικής ομάδας υπό τον Στέφανο Κασσελάκη.
Το πρόβλημα για τον Κασσελάκη είναι ότι ουδείς τον υπολογίζει ως συμπαίκτη για την επόμενη ημέρα της Κεντροαριστεράς
Το μεγαλύτερο πρόβλημα για τον ίδιο τον Στέφανο Κασσελάκη είναι ότι ουδείς τον υπολογίζει ως συμπαίκτη για την επόμενη ημέρα της Κεντροαριστεράς. Ούτε καν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ημέρα με την ημέρα χάνει υποστηρικτές και πλέον είναι κοινό μυστικό ότι στηρίζεται όχι στις δικές του δυνάμεις και τους φανατικούς Kasselakistas, αλλά στους μηχανισμούς του Νίκου Παππά και στους υποστηρικτές του Παύλου Πολάκη, που μοιάζουν να είναι περισσότεροι αυτή την εποχή στον ΣΥΡΙΖΑ. Και γι’ αυτό τον λόγο και η διαγραφή του είναι μόνο από την Κ.Ο. και όχι από το κόμμα. Και όπως αναφέρουν όλες οι πληροφορίες θα επιστρέψει μετά την ΔΕΘ και λίγο πριν από το καταστατικό συνέδριο της 6ης Οκτωβρίου.
Ένα συνέδριο, στο οποίο εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα φέρει νέες ανατροπές όχι μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στην κοινοβουλευτική δύναμη των κομμάτων. Ήδη αρκετοί αναλυτές, αλλά και στελέχη που γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα εντός της Κουμουνδούρου, συμφωνούν στην εκτίμηση πως πριν από την δεύτερη Κυριακή των εκλογών του ΠΑΣΟΚ, ο νέος αρχηγός του Κινήματος θα είναι και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, καθώς οι εκτιμήσεις μιλούν για αποχωρήσεις έξι έως οκτώ βουλευτών από τον ΣΥΡΙΖΑ. Κάτι που πιθανόν να επιφέρει και αλλαγή ηγεσίας στον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς ο Παύλος Πολάκης δεν θα έχει κανένα λόγο να διατηρεί τον Κασσελάκη στην προεδρία.
Εξάλλου ακόμη και τις προηγούμενες ημέρες ο Στέφανος Κασσελάκης, προφανώς έχοντας το μυαλό του στις διακοπές στην Μύκονο υπέπεσε σε μία ακόμη γκάφα. Αρνήθηκε να συμμετάσχει ο ΣΥΡΙΖΑ σε ένα μέτωπο με όλα τα κόμματα της Κεντροαριστεράς με κοινά αιτήματα για την σύγκληση της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας. Τις διαπραγματεύσεις για τη συγκρότηση κοινού κειμένου είχε αναλάβει η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας, Ζωή Κωνσταντοπούλου, η οποία είχε την αρχική ιδέα για το αίτημα σύγκλησης της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας, ενώ από τη Χαριλάου Τρικούπη ο Δημήτρης Μάντζος είχε αναλάβει συντονιστικό ρόλο. Σε κάθε περίπτωση, το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Αριστερά, ξεκαθάριζαν ότι επιθυμούσαν ενιαία πρωτοβουλία των τεσσάρων κομμάτων ώστε να μεγιστοποιηθεί η πίεση στον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσε ξεχωριστό αίτημα, με συνέπεια το κάθε κόμμα να καταθέσει δική του πρόταση. Και αυτό επειδή ο Κασσελάκης δεν επιθυμούσε να είναι στο μέτωπο και η Νέα Αριστερά. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα αιτήματα από τη Νέα Αριστερά και το ΠΑΣΟΚ, τα οποία ακολούθησαν λίγο μετά, δεν διαφέρουν ουσιωδώς από αυτό της Κουμουνδούρου.
Έτσι όπως εξελίχθηκε η κατάσταση βολεύει την Κυβέρνηση, καθώς δεν θα έχει απέναντι ένα μέτωπο, αλλά τέσσερις διαφορετικές προτάσεις. Με απλά λόγια, όταν η Βουλή θα επανεκκινήσει τις εργασίες της ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναμένεται να αξιοποιήσει αυτή την ευκαιρία. Διότι αν ήταν όλα τα κόμματα μαζί θα δημιουργούσε πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά αντιπαράθεσης στο πολιτικό σκηνικό.
Δεν τον θέλουν
Όλο αυτό το σκηνικό των τελευταίων ημερών αναδεικνύει το γιατί δεν τον θέλουν κι εντός κι εκτός του ΣΥΡΙΖΑ. Οπότε το ενδιαφέρον υπάρχει το τι θα γίνει στο εσωκομματικό πεδίο της Κουμουνδούρου. Εάν επικρατήσει εσωκομματικά ο Πολάκης και οι υποστηρικτές του, τότε πλέον δεν θα μπορούμε να μιλάμε για μία μεγάλη κι ενιαία κεντροαριστερά. Διότι όπως είπαμε ναι μεν τον Κασσελάκη δεν τον θέλει κανένας, αλλά και με τον Πολάκη βγάζουν σπυράκια και στο ΠΑΣΟΚ και στις άλλες δυνάμεις του χώρου.
Οπότε οι εκλογές του ΠΑΣΟΚ για την ανάδειξη νέου αρχηγού σίγουρα μπορούν να χαρακτηριστούν ως ορόσημο, όμως την ίδια ώρα μάλλον οι εξελίξεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ είναι πιο σημαντικές. Διότι ένα υπάρξει και νέα διάσπαση, η 3η σε λιγότερο από ένα χρόνο, τότε οδηγεί σε συρρίκνωση τον άλλοτε κραταιό ΣΥΡΙΖΑ με φανατικούς οπαδούς, αλλά δίχως καμία απήχηση στο ευρύ κοινό της κεντροαριστεράς.
Από την άλλη στο ΠΑΣΟΚ το μυστικό είναι η συμμετοχή του κόσμου στις εσωκομματικές εκλογές την 6η Οκτωβρίου. Οποιοδήποτε νούμερο άνω των 300.000 μετατρέπει το ΠΑΣΟΚ στην ισχυρή δύναμη της αντιπολίτευσης. Επίσης δίνει στο νέο αρχηγό το δικαίωμα να απευθυνθεί στους απλούς ψηφοφόρους της Κεντροαριστεράς να προσέλθουν και να συνασπιστούν γύρω από το ιστορικό κόμμα. Και παράλληλα να τρέξουν οι συζητήσεις με όμορες δυνάμεις.
