Η μάχη εναντίον της πανδημίας του Covid-19 αποτελεί ένα μεγάλο στοίχημα για την αντιμετώπιση και την σταδιακή εξάλειψή του, παγκοσμίως, ομοίως και η ανάγκη εμβολιασμού του πληθυσμού είναι κάτι που η διεθνής επιστημονική κοινότητα έχει προτάξει εξ’ αρχής ως το βασικότερο όπλο απέναντι σε έναν «εχθρό» τον οποίο καλούμαστε να εξουδετερώσουμε.
Ωστόσο, ένα σημαντικό ποσοστό του παγκόσμιου πληθυσμού, εκδηλώνει μια δυσπιστία απέναντι στον εμβολιασμό κατά του κορωνοϊού, γεγονός που μπορεί να εμποδίσει μια ιδανική κάλυψη εμβολιασμού της κοινότητας.
Ποια είναι όμως η ιδεολογική και κοινωνική «ταυτότητα» όλων όσοι διακατέχονται από μια τέτοιου είδους διαφαινόμενη άρνηση;
Αντιτάσσουν στην επίσημη επιστήμη και τη γνώση μια άλλη επιστήμη
Όπως εξήγησε ο καθηγητής Σύγχρονης Πολιτικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, κ. Δημήτρης Σωτηρόπουλος μιλώντας στον Αθήνα 9.84, με αφορμή και ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του σχετικά με τους αρνητές εμβολιασμού, θα πρέπει να καταστεί σαφές ότι δεν εκκινούν από αντιεπιστημονικό πνεύμα αλλά αντιτάσσουν στην επίσημη επιστήμη και τη γνώση μια άλλη επιστήμη, δήθεν ανένταχτη και αντιστασιακή.
Μάλιστα, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν μεταξύ αυτών, άνθρωποι που κατατάσσονται στην κατηγορία των «ψεκασμένων», των γραφικών, η πλειοψηφία των αρνητών δεν διαφέρει φαινομενικά σε τίποτε από τους υπόλοιπους πολίτες. Επί της ουσίας, είναι κάποιοι από εμάς.
«Αυτή η κοινωνική τάση απαρτίζεται από ποικίλα ρεύματα και εκεί εντάσσεται μια μεγάλη πλειοψηφία ανθρώπων οι οποίοι πράγματι κατανοούν την επιστήμη, όχι με αντιεπιστημονικούς όρους αλλά με εναλλακτικούς. Είναι κάποιοι από εμάς, άνθρωποι που μπορούμε να συναντήσουμε σε μια παρέα να συζητήσουμε μαζί τους, όμως αναπτύσσουν μια παράδοξη, εναλλακτική θεωρία, ενδεχομένως αντισυστημική και είναι περισσότερο ευεπίφοροι σε συνωμοσιολογικές θεωρίες.
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η στάση τους απέναντι και στο εμβόλιο το οποίο έχει το ”μειονέκτημα” ότι επειδή είναι καινούριο, δεν έχει ακόμα αποδείξει στην πράξη την αποτελεσματικότητά του, παρόλο που όλα τα πειράματα δείχνουν το αντίθετο».
Ακόμη και γιατροί
Σύμφωνα με τον κ. Σωτηρόπουλο, δεν είναι τυχαίο ότι στο υποτιθέμενο «κίνημα αρνητών» συμπεριλαμβάνονται ακόμα και γιατροί οι οποίοι ενστερνίζονται εναλλακτικές θεωρίες.
Τόνισε ότι πλέον δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με μια υγειονομική κρίση αλλά με μια κρίση που γίνεται αντικείμενο της πολιτικής αντιπαράθεσης και πάνω σε αυτήν αναπτύσσονται ποικίλες στρατηγικές και εκεί ακριβώς η αντισυστημική ιατρική έρχεται και βρίσκει τη θέση της.
«Αυτό είναι και το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τέτοιων μετανεοτερικών κρίσεων που δεν είναι μόνο οι πανδημίες, είναι και η κλιματική αλλαγή, η τρομοκρατία, το μεταναστευτικό, ότι πολιτικοποιούνται».
Μάλιστα, όπως είπε, ακριβώς επειδή αυτό το «κίνημα» δεν είναι αμελητέο, κερδίζει οπαδούς, ιδιαίτερα σε περιόδους, ενώ και τα πολιτικά κόμματα, ο αντισυστημικός λαϊκισμός που είναι διεθνής, βρίσκουν πεδίο ενίσχυσης του πολιτικού τους κεφαλαίου.
