Μαρτυρίες γεμάτες πόνο για την άδικη απώλεια και το μαρτυρικό χαμό των δικών τους ανθρώπων διατυπώθηκαν και σήμερα στην αίθουσα του δικαστηρίου ενώπιον του οποίου εκδικάζεται η υπόθεση για τη φονική πυρκαγιά τις Μάτι με τους 104 νεκρούς.
Ιδιαίτερα συγκινητική ήταν η στιγμή όταν στο βήμα του μάρτυρα ανέβηκε ο ηλικιωμένος Χρήστος Πολίτης ο οποίος έχασε τη σύζυγό του και ο ίδιος μεταφέρθηκε με σοβαρά εγκαύματα στο νοσοκομείο .
Ο μάρτυρας περιέγραψε όσα έζησε ως εξής:
Στο σπίτι ήμουν με τη γυναίκα μου. Έχουμε γυρίσει από το μπάνιο και μάθαμε για πυρκαγιά στην Κινέτα. Κάποια στιγμή αντιληφθήκαμε ότι η φωτιά της Πεντέλης έφτασε στο Βουτζά και μετά από πέντε λεπτά σε εμάς. Είμαι εγώ και η γυναίκα μου, η συγχωρεμένη η Ευγενία, οδοντίατρος.
Αλλά κι εμείς που μείναμε… ο άνθρωπος που σας μιλάει έχει εγκαύματα τρίτου βαθμού. Ήμουν καμένος ο μισός.
Όταν έφτασε η φωτιά και καιγόμαστε. Η γυναίκα μου ήταν στο δίπλα σπίτι και δεν πρόλαβε να βγει. Η φωτιά μας είχε κουλουριάσει. Σκέφτηκα ότι ίσως προλάβω να πάω στους αξιωματικούς και να βρω βοήθεια. Βγήκα στη Μαραθώνος και είχε φωτιά παντού. Άρχισα να πηγαίνω προς τη θάλασσα. Μια διαδρομή πέντε λεπτών με το αυτοκίνητο, την έκανα μια ώρα. Έφτασα στη θάλασσα. Δεν ήταν δυνατό να κατέβω από τα σκαλάκια που υπήρχαν, προχώρησα κι άλλο και βρέθηκα στη θάλασσα. Εκεί με τη βοήθεια ενός ανθρώπου που τον ευχαριστώ μπόρεσα να περάσω και βγω και με πήρε ένα αμάξι της πυροσβεστικής με πήγε στη Ραφήνα και από εκεί στο Σισμανόγλειο.
Έμεινα 3 εβδομάδες στο Σισμανόγλειο. Δεν μπόρεσα να πάω στη κηδεία της γυναίκας μου. Δεν μπορώ να πω τίποτα περισσότερο από το μεγάλο πόνο. Οι άνθρωποι δε γυρίζουν. Αυτός είναι ο μεγάλος καημός που θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί. Δεν βοηθηθήκαμε, δεν υπήρχε σχέδιο, το κράτος ήταν απών.
Μόλις τελείωσε η κατάθεση του, ο κατηγορούμενος που τον είχε βοηθήσει μετά την πυρκαγιά τον πλησίασε και συνομίλησαν για λίγα λεπτά μαζί και με την κόρη του.
Νωρίτερα είχε καταθέσει η Α λεξάνδρα Νιτσοτόληη η οποία είπε:
Έχασα τη μητέρα μου 65 ετών.Την ημέρα εκείνη βρισκόμουν στο γραφείο μου. Με πήρε τηλέφωνο η μητέρα μου και μου είπε ότι είχε πιάσει φωτιά .Ήταν μόνη της στο σπίτι και μου ζήτησε να γυρίσω σπίτι γιατί ήταν μόνη της στο σπίτι Όταν μπήκα στη Μαραθώνος δεν είδα περιπολικά, πυροσβεστικά σειρήνες. Δεν υπήρχε κινητοποίηση .Ούτε εναέρια μέσα άκουσα . Κάποια στιγμή μίλησα μαζί της και μου είπε Κλείσε κλείσε να προλάβω να ντυθώ να φύγω Και αυτή ήταν η τελευταία συνομιλία που είχα με τη μαμά μου .
Επιστρέφοντας στο σπίτι της τράκαρε το αυτοκίνητο της κάποιος και βλέποντας τη φωτιά να έχει φτάσει στα δέντρα η φωτιά. Μπήκε σε ένα άλλο αυτοκίνητο μάλλον πυροσβεστικό ..Η ατμόσφαιρα ήταν πολύ αποπνικτική . Μπήκα στο ξενοδοχείο κοντά στη θάλασσα. Και εκεί η κατάσταση ήταν κατάσταση πανικού .Βγήκα να δω τι γίνεται και οι δύο κολπίσκοι ήταν γεμάτοι από κόσμο. Μετά στο ξενοδοχείο είπαν η φωτιά πέρασε τη Μαραθώνος πρέπει να εκκενώσουμε. Η λογική η δική μου λέει ότι πρέπει να πάω στη Νέα Μάκρη. Με οτο στοπ πήγα στην Νέα Μάκρη. Ο Γολγοθάς μου ήταν να συνεχίσω να ψάχνω να βρω τη μαμά μου. Τα τηλεφωνήματα ήταν συνεχή…Δεν μπορούσα να βρω πουθενά τη μαμά μου. Μετά με φιλικά προσπάθεια γυρίσαμε σπίτι για να βρω τη μαμά μου. Είδα το αυτοκίνητο ολοσχερώς καμένο Πλησιάζω τρέμοντας…. Δεν ήταν στο σπίτι. Φεύγουμε ξανά γιατί υπήρχαν και άλλες εστίες φωτιάς. Στη διαρκεια της νύχτας γυρίσαμε ξανά. Οι συγγενείς μου είχαν πάει σε όλα τα εφημερεύοντα νοσοκομεία. Μετά πήγα στο λιμάνι της Ραφήνας και περίμενα τις βάρκες μήπως βρω τη μητέρα μου. Το χάραμα πήγα στο σπίτι ξανά όπου είχα πάει άλλες τρεις φορές όλο το βράδυ. Εκεί βρήκα τη μαμά μου.
