Στάζει ποιότητα, ήταν εμφανέστατο στον ευρωπαϊκό περίπατο του Παναθηναϊκού στη Βουλγαρία και προκύπτει το μεγάλο στοίχημα για τη συνέχεια.
Μια βόλτα στα social media ενόσω οΠαναθηναϊκός έκανε τη δική του βόλτα στη Βουλγαρία ξεπερνώντας πανεύκολα το εμπόδιο της Μπότεφ Πλόβντιβ (4-0) και συνεχίζοντας έτσι στην επόμενη φάση του Europa League, όπου περιμένει ο Άγιαξ, αρκούσε για να βλέπεις ξανά και ξανά ένα όνομα να επαναλαμβάνεται: Φίλιπ Τζούρισιτς.
Ο κόσμος ξέρει, ο κόσμος είδε. Ο Σέρβος ήταν χάρμα οφθαλμών σε αυτό το παιχνίδι. Όπως άλλωστε και στο πρώτο ματς. Έβγαλε όλη τη – δεδομένη – ποιότητά του στο χορτάρι, είχε κέφια, δοκίμαζε πράγματα, του βγαίνανε ομορφιές.
Ο τρόπος που έπαιξε στο χώρο στο 1ο γκολ, το πώς ξεμαρκαρίστηκε για να φτάσουμε μέσω του Μλαντένοβιτς στον Γερεμέγεφ ήταν μια σύλληψη ανώτατου ποδοσφαιρικού επιπέδου. Στο 2ο γκολ ήταν το δικό του περίτεχνο σουτ που κόντραρε για να προκύψει αυτογκόλ. Στο 3ο μπήκε με την μπάλα στα δίχτυα ακολουθώντας άψογα τη φάση. Όλα αυτά σε ένα πρώτο ημίχρονο που άγγιξε το άριστα με την εμφάνισή του.
Κι όμως η χαρά των οπαδών των «Πρασίνων» ήταν λειψή. Όχι προφανώς γι’ αυτό που έβλεπαν. Αλλά γι’ αυτό που το παρελθόν τους έχει διδάξει αναφορικά με τον Τζούρισιτς. Εντυπωσιακή, θυμούνται, ήταν η παρουσία του και το προηγούμενο καλοκαίρι. Μόνο που σαν προχώρησε η σεζόν η πορεία του ήταν σταθερά πτωτική.
Έχει σαφώς μια πολύ ισχυρή δικαιολογία. Τους τραυματισμούς. Του έκοψαν τη φόρα, του έκαναν κομμάτια τη ψυχολογία. Είναι μια βάσιμη απορία τι θα είχε συμβεί αν είχε καταφέρει να μείνει υγιής στη σεζόν. Υπόθεση θα κάνουμε τώρα, άρα εξ ορισμού κανείς δεν μπορεί να είναι 100% σίγουρος, αλλά θα τολμήσουμε να πούμε πως αν είχε συμβεί αυτό, ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς δεν θα είχε φύγει από το «Τριφύλλι».
Ο Τζούρισιτς ήταν επιλογή του νυν ομοσπονδιακού τεχνικού της Εθνικής μας ομάδας. Στήριζε πολλά πάνω του εκείνος στο σχεδιασμό που είχε κάνει. Η ιστορία θα μπορούσε κάλλιστα λοιπόν να είχε τσουλήσει διαφορετικά, γενικά και ειδικά, αν δεν είχε προκύψει η ατυχία και η κατάρα των τραυματισμών.
Ό,τι έγινε, βέβαια, έγινε. Πάει πέρασε και δεν μπορεί να αλλάξει. Το θέμα είναι τι θα συμβεί από εδώ και στο εξής. Και είναι πολύ κρίσιμο ο οργανισμός του «Τριφυλλιού» να φτιάξει τις προϋποθέσεις για να προστατεύσει τον παίκτη του. Να κάνει τα πάντα για να μη χαθεί (ξανά). Ο Ντιέγκο Αλόνσο θα πρέπει να χειριστεί με τη μέγιστη δυνατή σύνεση ένα από τα καλύτερα όπλα που διαθέτει για να υπογράψει μια σεζόν που ο Παναθηναϊκός θα πετύχει αυτά που θέλει και πρέπει βάσει status.
Αν ο Τζούρισιτς μείνει υγιής, αν συνεχίσει με την ίδια νοοτροπία, τότε ο Παναθηναϊκός μπορεί να έχει κάνει ακόμα μια μεταγραφή. Εσωτερικής φύσης. Στάζει ποιότητα ο 32χρονος εξτρέμ, έχει δυνατότητες και στοιχεία που δεν τα έχει άλλος αυτή τη στιγμή στο πράσινο ρόστερ. Απαιτείται και επιβεβαίωση σε πιο δύσκολα παιχνίδια, σίγουρα. Όμως το πόσο καλός είναι ως παίκτης, δεν είναι κάτι που τίθεται στιγμή εν αμφιβόλω. Η διάρκεια είναι το θέμα, το μεγάλο στοίχημα.
Και κάτι ακόμα: Έγινε ξεκάθαρο επί βουλγαρικού εδάφους πως ο Παναθηναϊκός πρέπει να παίζει φέτος με Αράο στο «6» και Τσέριν στο «8». Προκύπτει ισορροπία στο κέντρο, προκύπτει λογική στην ανάπτυξη αλλά και στην προστασία των μετόπισθεν. Εκεί, παρεμπιπτόντως, έγινε με τη μία σαφές πως υπάρχει νέος ηγέτης. Όχι πως είχαμε αμφιβολία. Ξέρουμε, καλά. Ίνγκασον είναι αυτός…
