«Περνάμε καλά στα γυρίσματα και αυτό βγαίνει προς τα έξω».
Γνωστό κλισέ που με τα χρόνια έχει αποκτήσει και χιουμοριστική χρήση. Ωστόσο το «φιλούνται – αγκαλιάζονται» περισσότερο εξαίρεση είναι παρά κανόνας. Δεν ζούμε σε έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο, όλοι οι επαγγελματικοί χώροι (μπορεί να) έχουν κόντρες, ανταγωνισμούς. Το ουσιώδες είναι να είσαι σε θέση να ξεπεράσεις το όποιο προσωπικό σου ζήτημα με κάποιον ή κάποιους για χάρη του συνόλου, της δουλειάς.
Κάτι που υπό μία έννοια συνέβη σε μια από τις πιο γνωστές ρομαντικές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου. Το «Εκείνο το Καλοκαίρι». ΟιΈλενα Ναθαναήλ και Λάκης Κομνηνός ενσάρκωσαν ένα ζευγάρι που στα μάτια μας, ως θεατές, είναι θρυλικό. Συνώνυμο του ερωτισμού, της δύναμης μιας σχέσης.
Αδύνατον να φανταστείς ότι κατάφεραν να βγάλουν αυτό το αποτέλεσμα επί της οθόνης ενώ πρακτικά δεν μιλιόντουσαν εκείνη την περίοδο μεταξύ τους! Κι ενώ μάλιστα οι φήμες της εποχής τους ήθελαν ζευγάρι και στην κανονική ζωή. Η ηθοποιός με την εξωτική ομορφιά και μεγάλα, εκφραστικά και μελαγχολικά μάτια και ένας από τους μεγαλύτερους ζεν πρεμιέ του ελληνικού σινεμά έμοιαζαν πλασμένοι ο ένας για τον άλλον.
Η πραγματικότητα δεν θα μπορούσε να είναι περισσότερο διαφορετικό. Και δεν είναι μια φήμη ή κάτι τέτοιο. Επιβεβαιώθηκε, πολλά χρόνια αργότερα, από τον ίδιο τον Λάκη Κομνηνό. «Δεν ήμασταν φίλοι, δεν συμπαθιόμασταν αρχικά. Παίζαμε απλά καλά τον ρόλο μας. Δεν είναι δύσκολο. Όταν είναι να πέσει το μεροκάματο το κάνεις καλά», είχε πει σε τηλεοπτική του συνέντευξη στην εκπομπή της ΕΡΤ που παρουσίαζαν ο Θοδωρής Βαμβακάρης και ο Τάκης Γιαννούτσος.
Πάντως ο χρόνος έφερε την ευχάριστη εξέλιξη. Οι δυο τους έγιναν μετά πολύ καλοί φίλοι. Και ουδέποτε προέκυψε κάτι ερωτικό μεταξύ τους ακριβώς γι’ αυτό το λόγο. Με τα λόγια του Λάκη Κόμνηνου ξανά: «Δεν προλάβαμε να τα φτιάξουμε γιατί γίναμε τόσο φίλοι μετά που δεν υπήρχαν περιθώρια να νιώσει κάποιος ερωτική επιθυμία».
Κι αυτό, για την Έλενα Ναθαναήλ ήταν το σημαντικότερο αν κρίνουμε από όσα είχε πει σε συνέντευξή της, το 1995, που είχε μια απολογιστική χροιά: «Ούτε βασίλισσα ήθελα να ‘μουνα ούτε αυλή να έχω. Φίλους μόνο ήθελα στη ζωή μου να ‘χω και -δόξα τω Θεώ- έχω. Θεωρώ τη φιλία θείο δώρο. Όλες οι άλλες ανθρώπινες σχέσεις έρχονται και παρέρχονται. Μόνο τη φιλία την επιλέγεις, την απολαμβάνεις σε διάρκεια. Δεν σου “δίνεται” η φιλία, ούτε σαν συγγένεια, ούτε σαν τίποτα».
Τηνπρώτη φορά που την είδε δει, όταν η Έλενα Ναθαναήλ ήταν 16 ετών και είχε πάει για δοκιμαστικό στη Φίνος Φιλμ, ο Λάκης Κομνηνός είχε μείνει έκθαμβος. «Την θαύμασα αμέσως. Ήταν ένα πανέμορφο εφηβικό πλάσμα. Αν είχες λίγο γούστο έβλεπες πως ήταν μια πολύ ιδιαίτερη γυναίκα, κάτι το σημαντικό».
Χρειάστηκε τελικά να περάσει αρκετός καιρός, ένα διάστημα παγωμάρας και απόστασης, μέχρι να… ταιριάξουν τα χνώτα τους. Ως άνθρωποι, μακριά από το ερωτικό. Και σε κάθε περίπτωση, όταν χρειάστηκε να το υποδυθούν αυτό, το έκαναν περίφημα. Με απόλυτο επαγγελματισμό, με ζηλευτή πειστικότητα.
Θα μπορούσαμε πάντως να μην είχαμε φτάσει ποτέ ως εκεί για εντελώς διαφορετικό λόγο. Κανείς εκ των δύο δεν ήταν στην αρχική επιλογή για τους ρόλους. Η παραγωγή, σε πρώτη φάση, είχε επιλέξει τους Αλέκο Αλεξανδράκη και Έλλη Λαμπέτη. Τελικά, λόγω φόρτου εργασίας, αμφότεροι αναγκάστηκαν να πουν «όχι» στην πρόταση. Η σκυτάλη πέρασε έτσι στην Έλενα Ναθαναήλ και τον Λάκη Κομνηνό και εμείς, στο σήμερα, δεν διανοούμαστε κάτι διαφορετικό για «Εκείνο το Καλοκαίρι». Για το «Σαν με Κοιτάς»…
